اخه اون فسقلي کي بود که تو به قول خودت از سير تا پياز قضيه رو بهش گفتي؟به اون چه ربطي داره؟منم در نيومدم که بگم جار جار اقا ...ما دوامون شد.داشتيم حرف ميزديم حرف خودمون شد نا خود اگاه بين حرفام زده شد.درمورد اون حرف "حذب باد هم بايد بگم"من که مستقيم بهت نگفتم حتي به اينکه مشکلي بين اکيپمون"من تو رخسار ياسي"باشه فکرم نميکردم ,ولي موزرد که اون حرف و زد من يه چيزايي يادم اومد که ناراحت شدم و از روي ناراحتي حرفشو تائيد کردم که بعدا بهت ميگم چي بود.من دوستيمونو خراب نکردم يا زير پا لهش نکردم يا اگه فکر ميکردم مشکلي داري يا اگه دوست نداشتم اين همه مدت باهم سر نميکرديم.اون وقت به خاطر يه...بايد به هم جواب پس بديم.

اين شعرم من برات گفتم يادته؟

مريم خانوم مهربون

کنج کلاس نشسته بود

خنده ميکرد با بچه ها شادي ميکرد

کي ميدونست

تو دل من چي ميگذره

مريم چشاش که وا شد

تو چشم من نگاش شد

درد جداييام رفت

مهربونيش به دل شد

حالا صداش ساز منه

اون خنده هاش مال منه

اون شونه هاي بي ريا

خونه ي اشکاي منه"هميشه ميگفتي بدت مياد يکي سرشو بزار رو شونه هات .چرا اخه اجي مريم؟

ادامه ي شعر:

مريم خانوم دوست منه

هميشه همراه منه

من اين دوست و نداشتم

تو مدرسه پيداشتم

حالا با هم چه اسون

درس ميخونيم ما اخ جون

مريم تقلبي داد"ندادي ماري حواست باشه

"

به برگه هام نمره داد

من 20 شدم چه اسون

خداجونم خداجون

مريم هميشه باشه

دوست تنهاييام شه

تو غصه تو شادي

مريم کنارم باشه

دوسش دارم هميشه

هيشکي مريم نميشه